't Einde is in zicht...

... Je hebt wel nog een verrekijker of magnifying glass nodig. Maar toch, we're getting there

Vandaag was het weer zo'n dag, afscheid. Je zou zeggen na al die ervaringen moet ik daar nu toch wel een pro in zijn. Ik kan je vertellen dat ik dat never nooit zal worden. Er is niets erger dan afscheid nemen. Lifestyle probs, noem ik het ook wel. Het is immers niet raar dat als je reist, nieuwe mensen ontmoet en weer weg gaat, daar ook gedag zeggen een grote rol in speelt. Ik heb er in Afrika aan moeten geloven en zal er nu ook in de Verenigde Staten mee moeten kampen. Bummer. Life goes on, zeggen we dan.

Inmiddels heb ik alweer 15 maanden geen voet op Nederlandse bodem gezet. Echter, voelt dat totaal niet zo! De tijd is voorbij gevlogen. Ik heb dan natuurlijk ook niet stil gezeten. Veel gezien, gedaan, meegemaakt etc. Maar ook hier komt eens een einde aan. De levenslustige, impulsieve, avontuurlijke Marlies blijft ook geen Marliesje meer ;) Het wordt tijd voor wat verantwoordelijkheid, volwassenheid... Hmm grown ups.. Dwz baan huis etc. right???!! Laat me daar nog maar even een aantal nachtjes over slapen.

Ik dwaal weer eens af. Het einde komt in zicht. Geloof dat we het daar over hadden, is het niet? Net afscheid van Linnie genomen, vaders een weekje langs geweest. Tough enough, I'm guessing. Wees niet getreurd, ik heb nog wel een klein check listje over voor die laatste maanden. Tot die tijd, no more blogs, possibly though. Waarom? Daarom.